Cranberry (żurawina amerykańska) wraz z borówką amerykańską i winogronami odmiany Concorde należy do niewielu gatunków owoców, uprawianych na skalę przemysłową w USA. Gdy kwiat krzewinki żurawinowej porusza się na wietrze, przypomina głowę żurawia. Dlatego pierwsi europejscy osadnicy nazwali owoc Crane Berry – żurawią jagodą. W 1620 r. na wschodnie wybrzeże Ameryki Północnej przybyli pierwsi europejscy osadnicy. Od Indian dowiedzieli się wszystkiego o roślinach i zwierzętach, żyjących na tamtym obszarze. W ramach podziękowania przybysze zaprosili Indian na świętowanie dobrych zbiorów i wspólny posiłek – indyka z żurawinami. Tak narodziła się tradycja: co roku w ostatni czwartek listopada Amerykanie obchodzą Święto Dziękczynienia. Głównym świątecznym daniem jest indyk z sosem żurawinowym.
Jak odkryto Cranberries (żurawiny amerykańskie)
Nie należy mylić Cranberry, żurawiny amerykańskiej (Vaccinium macrocarpon) z borówką brusznicą (Vaccinium vitis-ideae). Obie te rośliny należą do jednej rodziny botanicznej, różnią się jednak wieloma cechami oraz zawartością substancji odżywczych Owoce żurawiny amerykańskiej są prawie trzy razy większe niż borówki brusznicy. Mają jaśniejszy i bardziej ścisły miąższ o intensywnym, lekko kwaskowatym smaku i zapachu. Natomiast owoce borówki brusznicy są wielkości ziarenka grochu i mają szkarłatny kolor. Ich miąższ jest mniej ścisły i mają dużo małych nasion.
Idealne warunki do przemysłowej uprawy żurawiny amerykańskiej występują na północy USA. Największa część produkcji pochodzi ze stanów Wisconsin, Massachusetts, New Jersey, Oregon i Waszyngton.
